JACEK JAGIELSKI (ur. 1956)


Uzyskał dyplom z wyróżnieniem w PWSSP w Poznaniu w 1984 roku, w zakresie  rzeźby i rysunku. Otrzymał roczne stypendium Ministra Kultury i Sztuki (1984  r.). Od tegoż roku Jagielski – artysta i pedagog – nieprzerwanie związany jest z  macierzystą uczelnią. Aktywnie pełnił różne funkcje w strukturach akademickich,  podejmuje również czynności związane ze sprawowaniem funkcji w obszarach  wykraczających poza Uczelnię, tj. komisarza wystaw, organizatora plenerów,  prezentacji, wykładów czy współorganizatora konferencji naukowych. Jest  współautorem publikacji naukowych, zasiadał w jury licznych konkursów, był  członkiem Rady Programowej VII kadencji Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, jest też członkiem Rady Programowej Galerii Działań w Warszawie. Prof. zw. Jacek Jagielski, były prorektor ds. artystycznych Uniwersytetu  Artystycznego w Poznaniu, obecnie prowadzi Pracownię Rzeźby na Wydziale  Rzeźby. Działalności naukowo-dydaktycznej towarzyszy własna, indywidualna  aktywność artystyczna.

Pasja i zainteresowania w życiu Jacka Jagielskiego ukształtowały się wcześnie, są  dziś jednoznacznie sprofilowane. Jego preferencje i wybory w obrębie sztuk  wizualnych – a nade wszystko poszukiwanie uproszczonej formy, przestrzenność realizacji, spektrum środków stosowanych w instalacjach i ich  znaczeniowa symbolika, stały się właściwością twórczości autora prezentowanych  prac – dziś artysty rozpoznawalnego  przez swoją twórczość. Jagielski od pierwszych realizacji konsekwentnie wykorzystuje surowce  naturalne, tradycyjne (kamień, drewno, papier, metal czy ceramika), jednak  charakter w jakim zostają użyte, czy miejsce – tej ich „zwykłej” naturalności i   funkcji przeczą, budując nowe konteksty. („Przestrzeń podwójna”, 1984;  „Rosa”, 1985; „Spektakl”,1993; „Dzwon”,1999; „Życiorys”, 2000) Artysta  wielokrotnie wprawia obiekty w ruch, który współtworzy sens i idee jego mobili,  pozbawiając widza  logicznej przewidywalności zjawisk, w których uczestniczy  („Przelot”, 1990; „Klepsydra”, 1992; „Echo”, 1998; „Harfa”, 2000; „Zegar”,  2002; „Czarny koń”, 2003; „Rydwan”, 2004; „Oczekiwanie”, 2008; „Przesłanie  Damoklesa”, 2012).

W licznych realizacjach pojawiają się elementy gotowe (ptasie pióro, zegar,  lustro, krzesło, laska). Wyjęte z naturalnych ram naszej rzeczywistości, tworzą  nowy układ wielu znaczeń, którym autor nadaje szeroki wymiar. Realizacje  Jagielskiego dotykają poza-fizycznego czasu i przestrzeni, są artystyczną  narracją poszukiwań własnych i uniwersalnie ludzkich – refleksją dotykającą  wartości i znaczeń. („Strefy niepokoju”, 1985; „Horyzont”, 1990; „Przejście”,  2008; czy „Weryfikacja”, 2012,  której treść - motyw laski - nawiązuje do prac  z  cyklu „Carpe Diem”, 2009). Szczególną wartością jest kompilacja twórczego  przesłania i wymowy prac, z indywidualnym odbiorem treści, przez pryzmat  personalnych doświadczeń i wrażliwości widza.

Jagielski swoje prace prezentował na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych. Wystawiał w wielu miastach i prestiżowych galeriach w Polsce. Gościł też m.in. w Danii, Wielkiej Brytanii, Republice Czeskiej, Estonii, na Słowacji, Litwie, w Niemczech, Szwecji, na Ukrainie w Rosji, we Włoszech, Szwajcarii, Francji i Japonii.   

                              
Tekst: A.S.

 Zdjęcia: Agnieszka Bereta