JACEK JAGIELSKI (ur. 1956)
Uzyskał dyplom z wyróżnieniem w PWSSP w Poznaniu w 1984 roku, w zakresie rzeźby i rysunku. Otrzymał roczne stypendium Ministra Kultury i Sztuki (1984 r.). Od tegoż roku Jagielski – artysta i pedagog – nieprzerwanie związany jest z macierzystą uczelnią. Aktywnie pełnił różne funkcje w strukturach akademickich, podejmuje również czynności związane ze sprawowaniem funkcji w obszarach wykraczających poza Uczelnię, tj. komisarza wystaw, organizatora plenerów, prezentacji, wykładów czy współorganizatora konferencji naukowych. Jest współautorem publikacji naukowych, zasiadał w jury licznych konkursów, był członkiem Rady Programowej VII kadencji Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, jest też członkiem Rady Programowej Galerii Działań w Warszawie. Prof. zw. Jacek Jagielski, były prorektor ds. artystycznych Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, obecnie prowadzi Pracownię Rzeźby na Wydziale Rzeźby. Działalności naukowo-dydaktycznej towarzyszy własna, indywidualna aktywność artystyczna.
Pasja i zainteresowania w życiu Jacka Jagielskiego ukształtowały się wcześnie, są dziś jednoznacznie sprofilowane. Jego preferencje i wybory w obrębie sztuk wizualnych – a nade wszystko poszukiwanie uproszczonej formy, przestrzenność realizacji, spektrum środków stosowanych w instalacjach i ich znaczeniowa symbolika, stały się właściwością twórczości autora prezentowanych prac – dziś artysty rozpoznawalnego przez swoją twórczość. Jagielski od pierwszych realizacji konsekwentnie wykorzystuje surowce naturalne, tradycyjne (kamień, drewno, papier, metal czy ceramika), jednak charakter w jakim zostają użyte, czy miejsce – tej ich „zwykłej” naturalności i funkcji przeczą, budując nowe konteksty. („Przestrzeń podwójna”, 1984; „Rosa”, 1985; „Spektakl”,1993; „Dzwon”,1999; „Życiorys”, 2000) Artysta wielokrotnie wprawia obiekty w ruch, który współtworzy sens i idee jego mobili, pozbawiając widza logicznej przewidywalności zjawisk, w których uczestniczy („Przelot”, 1990; „Klepsydra”, 1992; „Echo”, 1998; „Harfa”, 2000; „Zegar”, 2002; „Czarny koń”, 2003; „Rydwan”, 2004; „Oczekiwanie”, 2008; „Przesłanie Damoklesa”, 2012).
W licznych realizacjach pojawiają się elementy gotowe (ptasie pióro, zegar, lustro, krzesło, laska). Wyjęte z naturalnych ram naszej rzeczywistości, tworzą nowy układ wielu znaczeń, którym autor nadaje szeroki wymiar. Realizacje Jagielskiego dotykają poza-fizycznego czasu i przestrzeni, są artystyczną narracją poszukiwań własnych i uniwersalnie ludzkich – refleksją dotykającą wartości i znaczeń. („Strefy niepokoju”, 1985; „Horyzont”, 1990; „Przejście”, 2008; czy „Weryfikacja”, 2012, której treść - motyw laski - nawiązuje do prac z cyklu „Carpe Diem”, 2009). Szczególną wartością jest kompilacja twórczego przesłania i wymowy prac, z indywidualnym odbiorem treści, przez pryzmat personalnych doświadczeń i wrażliwości widza.
Jagielski swoje prace prezentował na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych. Wystawiał w wielu miastach i prestiżowych galeriach w Polsce. Gościł też m.in. w Danii, Wielkiej Brytanii, Republice Czeskiej, Estonii, na Słowacji, Litwie, w Niemczech, Szwecji, na Ukrainie w Rosji, we Włoszech, Szwajcarii, Francji i Japonii.
Tekst: A.S.
Zdjęcia: Agnieszka Bereta