PIOTR PAWEŁ DROZDOWICZ

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (obecnie UAP). W 1998 uzyskał dyplom z wyróżnieniem w zakresie malarstwa ściennego. Stypendysta Ministra Kultury i Sztuki w Warszawie oraz Rządu FrancuskiW latach 1998-1999 podjął staż artystyczny w l`Ecole des Beaux-Arts w Rennes we Francji. W 2014 uzyskał doktorat z malarstwa na Wydziale Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Od 2009 uczy rysunku i malarstwa na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej, gdzie pełni funkcję adiunkta w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby.
Swoje doświadczenia artystyczne łączy z wykonywaniem muzyki chóralnej; od 2016 jest członkiem Chóru Filharmonii Poznańskiej „Poznańskie Słowiki”.
Zajmuje się malarstwem olejnym, akwarelą oraz malarstwem ściennym, specjalizując się w technikach al fresco, al secco, a także technice Keim A. Brał udział w wielu wystawach, zrealizował wiele realizacji ściennych.  Piotr P. Drozdowicz uznaje istnienie transcendentnego piękna oraz wierzy w ciągłość wielkich tradycji malarskich. Tworzy harmonijne kompozycje malarskie, których tematem jest często człowiek w kontekście przestrzeni.

Sam Artysta tak pisze o swojej twórczości i wystawie:

"Człowiek funkcjonuje zawsze w kontekście rzeczy i przestrzeni, które sam sobie stwarza i które jednocześnie go dookreślają, wyrażają. Przedmioty oraz architektura są "napromieniowane" obecnością kogoś, kto na nie patrzy i kto ich używa. Ktoś stoi obok, poza kadrem obrazu. Niekiedy ręka sięga po czajnik, ożywiając martwą scenę. Za każdym razem zachodzi nowy akt w rzeczywistości nieożywionej, który ukazuje potencjał życia. To, co martwe, ożywa życiem człowieka.

Współczesna cywilizacja i kultura to wielki skład rzeczy używanych, rzeczy dotkniętych, ale i mocno nas dotykających.
Prezentowane obrazy są wynikiem wielozmysłowego doświadczenia przestrzeni - tej fizycznej, jak i duchowej, których nośnikiem jest człowiek. Inspiracją stają się osoby albo miejsca, które znam, stanowiły one jednak tylko element obrazkowej opowieści o życiu.

Szczególne znaczenie ma dla mnie kolor - to wszystko, co rozgrywa się pomiędzy tonami ciepłymi i chłodnymi. Kolor to nieoceniony środek przekazywania energii życia; to nastrój, uczucia i zmysłowa wizualizacja mojej opowieści. Pozwala wyrazić zrodzone we wnętrzu idealne obrazy, które długo noszę. Często mija wiele czasu nim znajdę rozwiązanie i odpowiednie środki wyrazu artystycznego. Maluję obraz tak długo, aż usłyszę jego wewnętrzną muzykę, która współgra z wewnętrznym obrazem duszy. Czas się nie liczy. Poszukuję uniwersalnego wyrazu dla tajemnicy osób oraz fenomenu zdarzeń, które zostawiają ślad w przestrzeni.

Obrazy składające się na wystawę PRZESTRZENIE OŻYWIONE powstawały w przeciągu 23 lat. Tylko kilka z nich było sporadycznie pokazywanych publicznie. Niektóre malowałem przez wiele lat jako bardzo prywatne rozważania z obserwacji codziennego życia.

PRZESTRZENIE OŻYWIONE, to w pewnym sensie debiut po trzech dekadach pracy twórczej. Po ciężko przeżytych studiach i po zmaganiach z tzw. sztuką współczesną, którą szczerze próbowałem zgłębić i praktykować, dziś nie znajduję dla siebie innych środków i metod tworzenia obrazu jak figuralna, mimetyczna i klasyczna formuła narracji.

Smarowanie mazistymi substancjami na płaskiej powierzchni to walka o przestrzenie wolności i ze zgiełkiem czasu, który dziś absolutnie nie sprzyja kontemplacji potrzebnej do pełniejszego życia. Usłyszeć obraz w ciszy. Malarstwo to pieśń słyszana w duszy, to opowieść symfoniczna - dojmująco konkretna, nawet dotykalna."